ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យារបស់កុមារ

ជាធម្មតាកុមារចូលប្រើប្រាស់ ទូរទស្សន៍ ស្មាតហ្វូន និងថេប្លេតនៅផ្ទះដើម្បីចូលប្រើបណ្តាញសង្គមដូចជា Facebook TikTok និង Instagram ដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយមិត្តភក្តិ។ ក្រៅពីប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គម កុមារប្រហែលជាអាចរៀនជំនាញថ្មីៗ ក្នុងកម្មវិធីអប់រំ ដូចជាវីដេអូអប់រំ និងកម្មវិធីរៀនពីផ្ទះ (Auxier et al., 2020)។  ការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំងក្នុងចំណោមយុវវ័យ ជាពិសេសក្នុងចំណោមក្មេងជំទង់។ ការប្រើប្រាស់វីដេអូហ្គេម ក៏មានប្រជាប្រិយភាពក្នុងចំណោមកុមារផងដែរ សម្រាប់ធ្វើជាការកម្សាន្តពីផ្ទះរបស់ខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឌីជីថលច្រើនហួសប្រមាណ អាចនាំឱ្យកើតមានបញ្ហាជាផ្សេងៗជាច្រើនដូចជា ចង្អោរ វិលមុខ និងវង្វេងវង្វាន់ ដូចគ្នាទៅនឹងការពុលឡានផងដែរ ដែលបណ្តាលមកពីការសម្លឹងមើលអេក្រង់ ច្រើនពេក (Ramaseri Chandra et al., 2022)។

ការសិក្សារជាមួយនឹងកុមារចំនួន 7450នាក់ ដែលប្រមូលបានពីឪពុកម្តាយនៅពេលដែលកុមារមានអាយុ 9ខែ និង 24ខែ បានរកឃើញថាជាមធ្យមកុមារអាយុពីរឆ្នាំ ត្រូវបានប៉ះពាល់ជាមួយនឹងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ រយៈពេលប្រមាណជា 2ម៉ោង 18នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ (Radesky et al., 2014)។ ដូចគ្នានឹងការសិក្សាមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងឆ្នាំ 2020 បានបង្ហាញពីការចំណាយពេលកាន់តែច្រើនឡើងរបស់កុមារជាមួយនឹងអេក្រង់ (ការផ្សព្វផ្សាយ) ក្នុងរយៈពេលពីរទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ (Goode et al., 2020)។ ការផ្លាស់ប្តូរនេះ បង្ហាញថាកុមារតូច កំពុងចំណាយពេលវេលាកាន់តែច្រើនខ្លាំងឡើងជាមួយនឹងអេក្រង់ រួមមានទូរទស្សន៍ ហ្គេមវីដេអូ កុំព្យូទ័រ និងឧបករណ៍ចល័តដទៃទៀត។ បញ្ហានេះ ក៏កើតមានចំពោះទារក និង កុមារតូចៗផងដែរ (Rideout & Robb, 2020)  បើទោះបីជាមានការព្រមានពីអ្នកជំនាញឯកទេសពីផលប៉ះពាល់យ៉ាងណាក៏ដោយ។ កុមារដែលមានអាយុចន្លោះពី 0 ទៅ 8 ឆ្នាំ ជាមធ្យមប្រើប្រាស់អេក្រង់ប្រមាណជា 2 ម៉ោងកន្លះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលភាគច្រើន គឺមើលទូរទស្សន៍ និងមើលវីដេអូតាមអ៊ីនធឺណិត។

ការ​ស្រាវជ្រាវ​មួយផ្សេងទៀត ដែលប្រមូលទិន្នន័យរវាងឆ្នាំ 1997 និង ឆ្នាំ 2014​ បានបង្ហាញ​ពី​និន្នាការនៃការកើនឡើង នៃការប្រើប្រាស់​អេក្រង់​ចំពោះ​កុមារ​តូចៗ (Chen & Adler, 2019)។ ទិន្នន័យបង្ហាញពីការកើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៃម៉ោងអេក្រង់ប្រចាំថ្ងៃរបស់ទារក ដែលមានអាយុពី 0-2 ឆ្នាំ ច្រើនជាងទ្វេដង គឺពីប្រើប្រាស់ចំនួនប្រមាណ 1.32 ម៉ោងក្នុងឆ្នាំ 1997 រហូតដល់ 3.05 ម៉ោងក្នុងឆ្នាំ 2014។ ខណៈពេលដែលកុមារមានអាយុពី 3-5 ឆ្នាំ ក៏មានការកើនឡើងផងដែរ តែមានកម្រិតតិចតួច គឺពី 2.47 ម៉ោងដល់ 2.56 ម៉ោង រវាងឆ្នាំ 1997 និង ឆ្នាំ 2014។ ទិន្នន័យនេះ បានគូសបញ្ជាក់អំពីការកើនឡើងនៃសកម្មភាពពឹងផ្អែកលើអេក្រង់ ក្នុងជីវិតរបស់កុមារតូចៗកាន់តែច្រើនឡើង ដែលបង្ករឱ្យមានការព្រួយបារម្ភអំពីផលប៉ះពាល់ ដែលអាចនឹងកើតមានលើការអភិវឌ្ឍរាងកាយ ពុទ្ធិ និងសង្គមរបស់កុមារតូចៗ។​ ហើយការកើនឡើងនៃការប្រើប្រាស់អេក្រង់របស់កុមារនេះ ក៏មានទំនាក់ទំនងរវាងការប្រើប្រាស់របស់មនុស្សធំផងដែរ (Howarth, 2024)។ ទំនាក់ទំនងនេះបង្ហាញតាមរយៈឧបករណ៍ឌីជីថល ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះមានការកើនឡើង ហើយត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយច្រើនជាងមុនក៏ដូចជាទម្លាប់ក្នុងការប្រើប្រាស់របស់ឪពុកម្តាយ។

មានការស្រាវជ្រាវមួយទៀត ពីឥរិយាបថនៃការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា និងអេក្រង់របស់អាណាព្យាបាលជាមួយនឹងកុមារតូចអាយុក្រោម ៣៦ខែ (Levine et al., 2019)។ ការសិក្សានេះ គឺពិនិត្យលើការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា និងអេក្រង់ ដែលរួមមាន iPad ឬ tablet, ទូរស័ព្ទឆ្លាតវៃ, TV, MP3, iPod, កុំព្យូទ័រយួរដៃ។  មានអ្នកចូលរួមក្នុងការស្រាវជ្រាវចំនួន 326 នាក់ (កុមារាចំនួន190 នាក់) និងឪពុកម្តាយ (ភាគច្រើនជាម្តាយ) ដែលជាអ្នករស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកចាប់ពីឆ្នាំ 2014 ដល់ឆ្នាំ 2015។ ការស្ទង់មតិនេះរកឃើញថា អាណាព្យាបាល បានណែនាំឧបករណ៍ឌីជីថលប្រមាណជា 40.7% ដល់ទារកចាប់តាំងពីអាយុក្រោម 12ខែមកម្ល៉េះ។ កុមារភាគច្រើនប្រើទូរស័ព្ទឆ្លាតវៃ និងថេប្លេត  ស្របពេលដែលទារកខ្លះទៀតប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រយួរដៃ iPods វីដេអូហ្គេម និងឧបករណ៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដទៃផ្សេងទៀត។ កុមារតូច ប្រមាណជាពាក់កណ្តាល (51%) បានប្រើបច្ចេកវិទ្យាទាំងនេះ ដើម្បីមើលវីដេអូ និងភាពយន្ត ហើយកុមារប្រមាណជា 30% សម្រាប់ទំនាក់ទំនងគ្នាតាមវីដេអូ (Skype)។ មានកុមារតូចតិចជាង 25% ដែលបានប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាទំនើបក្នុងគោលបំណងអប់រំ ដូចជាការអានសៀវភៅជាដើម។ នេះបង្ហាញថាកុមារតូច ឬអាណាព្យាបាល ជាជាងប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឌីជីថលសម្រាប់ក្នុងគោលបំណងអប់រំ ភាគច្រើនការប្រាស់ឧបករណ៍នេះ គឺសម្រាប់ជាការកំសាន្តផ្សេងៗទៅវិញទេ។ លើសពីនេះទៀតនោះ គេក៏បានរកឃើញដែរថាឪពុកម្តាយ ដែល​មានកម្រិតវប្បធម៌ខ្ពស់ មានទំនោរក្នុងការចូលរួមជាមួយកូនៗរបស់ខ្លួន ក្នុងពេលប្រើបច្ចេកវិទ្យា​ទំនើប។ ផ្ទុយទៅវិញអាណាព្យាបាល ដែលមានកម្រិតវប្បធម៌ទាប ឬ គ្មានសោះ ត្រូវបានគេសង្កេតឃើញថា ច្រើនតែមានទំនោរអនុញ្ញាតិឱ្យកុមារតូច ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឌីជីថលដោយខ្លួនឯងមិន​មានការចូលរួមពីឪពុកម្តាយនោះទេ។ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយនេះ បានធ្វើការសរុបសេចក្តីថា ការកំណត់ពេលវេលាក្នុងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឌីជីថល គឺកុមារតូចទៅវិញទេជាអ្នកកំណត់ មិនមែនជាអាណាព្យាបាលរបស់ខ្លួននោះទេ។ អ្វីដែលគួរឱ្យបារម្ភថែមទៀតនោះ គឺមានឪពុកម្តាយខ្លះជម្រុញឱ្យកូនៗរបស់ខ្លួនប្រើឧបករណ៍ឌីជីថលនេះ ដើម្បីជួយបញ្ឈប់នូវអាកប្បកិរិយាលំបាកៗរបស់កូនៗ (យំ, កិចកុក…) ក៏ដូចជាប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នេះសម្រាប់ជួយរំងាប់អារម្មណ៍មិនល្អផ្សេងៗរបស់កុមារផងដែរ។ ការប្រើឧបករណ៍ឌីជីថល ពិតជាជួយរំងាប់អារម្មណ៍របស់កុមារក្នុងរយៈពេលខ្លីប្រាកដមែន ប៉ុន្តែវានឹងប៉ះពាល់ដល់កុមារនៅពេលក្រោយៗទៀតក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ 

ដោយ៖ ភុល​ សុភារិទ្ធ

ចំណាំរាល់រូបថតក្នុងនេះ គឺប្រើប្រាស់ AI ក្នុងការបង្កើតរូបភាពប៉ុណ្ណោះ

ឯកសារយោង

Auxier, B., Anderson, M., Perrin, A., & Turner, E. (2020). Children’s engagement with digital devices, screen time. Pew Research Center.

Chen, W., & Adler, J. L. (2019). Assessment of screen exposure in young children, 1997 to 2014. JAMA Pediatrics, 173(4), 391–393.

Goode, J. A., Fomby, P., Mollborn, S., & Limburg, A. (2020). Children’s technology time in two US cohorts. Child Indicators Research, 13(3), 1107–1132.

Howarth, J. (2024, June 24). Alarming Average Screen Time Statistics (2024). Https://Explodingtopics.Com/Blog/Screen-Time-Stats.

Levine, L. E., Waite, B. M., Bowman, L. L., & Kachinsky, K. (2019). Mobile media use by infants and toddlers. Computers in Human Behavior, 94, 92–99. https://doi.org/https://doi.org/10.1016/j.chb.2018.12.045

Radesky, J. S., Silverstein, M., Zuckerman, B., & Christakis, D. A. (2014). Infant Self-Regulation and Early Childhood Media Exposure. Pediatrics, 133(5), e1172–e1178. https://doi.org/10.1542/peds.2013-2367

Ramaseri Chandra, A. N., El Jamiy, F., & Reza, H. (2022). A systematic survey on cybersickness in virtual environments. Computers, 11(4), 51.

Rideout, V., & Robb, M. B. (2020). The Common Sense Census: Media Use by Kids Age Zero to Eight. Common Sense Media.